Η άνοιξη αναστέλλεται επ’ αόριστον

Καραντίνα μέρα 4^η  (Τρίτη 17.3.2020)

Δεν ξέρω πως θα είναι τα πράγματα μετά από ένα ή δυο μήνες αλλά σήμερα, τέταρτη μέρα, δεν μπορώ ακόμα να το πιστέψω ότι συμβαινει· απ’ ότι φαίνεται και πολλοί άλλοι σαν κι εμένα, εξακολουθούν να τα έχουν χαμένα. «Τσιμπήστε με!» θα έλεγα σε άλλη περίσταση, όμως τώρα δεν πρέπει να παρανομήσω.

Εξακολουθώ να ενημερώνομαι από «ρα.τη.τη.τα.» (ραδιοφώνου, τηλεοράσεως τηλεφώνου & “τάμπλετος”) και να αισθάνομαι σαν να ζω ταυτόχρονα σε δύο παράλληλα σύμπαντα. Από τη μία μεριά οι ειδήσεις να μεταδίδουν τραγικά γεγονότα και από την άλλη ο κόσμος στο δρόμο να συμπεριφέρεται όπως και π.κ. (προ κορονοϊού).

Μέχρι το απομεσήμερο δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ λες και ο νους μου είχε πάει διακοπές. Ύστερα, διάβασα στο διαδίκτυο ότι στη Θεσσαλονίκη, σε κοινή επιχείρηση της δημοτικής αστυνομίας τού κεντρικού δήμου και της ομάδας ΔΙΑΣ της αστυνομίας, τα μεγάφωνα έστειλαν τον κόσμο σπίτι του. Δημοσιεύονται μάλιστα και βίντεο από τη Νέα Παραλία όπου και ο κόσμος, έχοντας αγνοήσει τις συστάσεις να παραμείνει στο σπίτι του, είχε βγει βόλτα στη λιακάδα (TyposThes 17/3).  

«Τσιμπήστε με! Δεν μπορεί να ζω ακόμα!»