Παρασκευή 31 Μαΐου 2019




[...]
15 ΥΠΝΕ! Άκουσέ με: Σιγανά θα σου μιλήσω:
     Ύπνε! Ουρανέ των κρεβατιών όσων δεν τον έχουν!
      Εσύ σαν πετάς με τ' Άλμπατρος της θύελλας
      Σαν κάθεσαι στων νοικοκυραίων τους σκούφους! 
      ΎΠΝΕ! Μωρών παρθένων, λευκό μαξιλάρι!
20  Και μυστική βαλβίδα μιξοπαρθένων!
      - Μαλακό Στρώμα ραχοκοκκαλιάς του ψαροκόκκαλου!
      Μαύρο σακί, που το κεφάλι τους θα κρύβουν οι 
      διωγμένοι!
      Αλήτη της φαινομενικής λεωφόρου! Μαστρωπέ!
      Χώρα που ο μουγγός ξυπνάει προφήτης!
25  Τομή του μακριού στίχου και ρίμα του ποιητή! 
      ΎΠΝΕ! Γκριζόλυκε! Ύπνε μαύρε από καπνιά!
      ΎΠΝΕ! Βελουδένιε Λύκε δαντέλλας μες στ' αρώματα!
      Φιλί της Άγνωστης και Φιλί της Ερωμένης!
      - ΎΠΝΕ! Κλέφτη της νύχτας! Λιγοθυμισμένο μελτέμι!
30  Άρωμα ν' ανεβαίνει στον ουρανό μυρουδάτων
       μνημουριών! 
      Καρότσα της σταχτοπούτας να μαζεύει τις Πόρνες! 
      Αισχρέ Εξομολογητή νιογέννητων πεθαμένων κοριτσιών! 
      Συ, που έρχεσαι σαν σκυλί, να γλείψεις την παλιά πληγή 
      Του μάρτυρα, που ο θάνατος εκλιπαρεί στη λάμψη του.
35  Ώ βιασμένο μειδίαμα της σκοτωμένης κρίσης!
      ΎΠΝΕ! Αύρα μελτεμιού. Αυγούλα εξατμισμένη! [...]

Από την "Λιτανεία του ΎΠΝΟΥ" του Tristan Corbiere 






Τετάρτη 22 Μαΐου 2019







Πρώτο πρόσωπο


Σε κοίταξα. Τα μάτια σου τα έδεναν οι κλωστές της ακούσιας φυγής κι ανάμεσά τους βάθαινε η ρυτίδα του τέλους.
Το στόμα σου σφιχτό, συνήθεια χρόνων η προσπάθεια ν’ αντέξεις. Η όρθια κεφαλή σου, αντίβαρο ζωής ακόμα, δεν είχε γείρει ακυβέρνητη μπροστά στο θάνατο. Σε λίγο η εικόνα σου θ’ άρχιζε να θολώνει αργά, θα μείνει άδεια η πολυθρόνα.  
«Η ζωή θέλει διάρκεια για να σταθεί στα πόδια της» είχες πει από την ίδια θέση όταν με είδες για πρώτη φορά. 
Όπως και τώρα, δεν μπορούσα να διακρίνω το πρόσωπό σου. Το φως που έμπαινε από το παράθυρο σκοτείνιαζε τη φιγούρα σου. Ζυγιάζω το βάρος σου με τα λάθη μου, πριν σκουρύνει η μνήμη που σκεπάζει τ’ όνομά σου.  
«Στην ανωνυμία της λήθης δεν οφείλεις τίποτα πια» σκέφτομαι.
Αντάλλαξες με μνήμη όση ζωή μου χάρισες. Τι άλλο μένει από την άδεια τη βάρκα του γυρισμού; Η μοίρα καταστάλαξε, έχει διαλέξει ανάμεσά μας. Θολώνει αργά η εικόνα σου. Πριν σε δω να εξατμίζεσαι θα μαζέψω απ’ το σύρμα τ’ απλωμένα ρούχα σου.
Ξέχασα να σου πω: τρεις μέρες τώρα ρίχνει τοξική βροχή.