Για τα παιδιά μιλάω

Για τα παιδιά μιλάω που ξάπλωσαν στα κύματα με κλειστά μάτια

και ταξιδεύουν ασυνόδευτα σε κόκκινα πέλαγα

Και για τ’ άλλα τα παιδιά που ανάρτησαν στον τοίχο τους πορτραίτα τεράτων

όχι γιατί σταμάτησαν να φοβούνται αλλά γιατί συνήθισαν τον φόβο

Για παιδιά μιλάω που φόρεσαν μαύρα γυαλιά κι αφέθηκαν να ονειρευτούν

έναν κόσμο που προχωράει σταθερά προς την εκμηδένισή του

Για ’κείνα τα παιδιά μιλάω που δεν κατάλαβαν τον παγκόσμιο παραλογισμό

γύρω από αξίες που δεν υπάρχουν  

Για όλα τα παιδιά μιλάω που άθελά τους συνηθίσανε τη φρίκη

και τα τρομάζει η ομορφιά