Σάββατο 21 Μαρτίου 2015



Ωσαννά

Άσε τον λόγο να φανεί
μακρόσυρτος, αδρός, στομφώδης.
Να γίνουν τα νοήματα ακατάληπτα.
Βάλε στολίδια στις απλές τις λέξεις
καν’ τες βαριές, επίσημες να δείχνουν,
οι φράσεις να φαντάζουνε περίτεχνες.
Σ’ άδειες ζωές στηρίγματα αν υπόσχονται
 μεγάλος λόγιος θα χριστείς
και μύστης της γραφής.

Όταν αδειάσει από θάλασσα η καρδιά 
κι από τ’ αλάτι ξεραθούνε στο μυαλό οι σκέψεις
θα νέμεσαι τις τύχες ολονών. Άνθρωπος είσαι.
Τα χαίρε και τα ωσαννά φόβους ξορκίζουν.
Απόπειρες καταστολής συναισθημάτων
οι ηλεκτρονικές αποδοχές, 
με σχήματα δελεαστικά συνθέτουν 
αναχωρητές κι ανθρώπινα κουφάρια. 


κα. πα. 

Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015





Αυτόν τον τόπο κουβαλάω

Γύρισα πίσω, εκεί που άφησα
κομμάτι της καρδιάς μου.
Στους δρόμους τους χωμάτινους
και στα χορτάρια, που κέρδιζαν
ζωή μες στα πλακόστρωτα.
Έψαξα τα χαλίκια στο λιμάνι, 
που μου ‘χαν βάψει κόκκινα τα γόνατα.







Πέρασα απ’ τις γειτονιές
και οι ξερές αυλές έστειλαν ευωδίες.
Τα φούλια κι οι γαρδένιες πρασίνισαν
δειλά στους τρύπιους τενεκέδες.
Μπήκε ο Μάρτης. Για το Πάσχα
θα βάψουμε λευκούς του τοίχους,
είπα και πίστεψα στο όνειρο.
Είδα τη μάνα μου να ξεφυλλίζει τα ξερά
απ’ τα παρτέρια, ν’ αδειάζει τα νερά
που ξέπλυναν τη σκόνη τ’ ουρανού
κι έπλασαν λάσπη
με τ’ απόσταγμα του χρόνου.








Είδα τα χρώματα, που φώτισαν
τα παιδικά μου μάτια κι άπλωσα
να πιαστώ απ’ τα γνώριμα.
Κι  ως τ’ άγγιξα χαθήκανε.
Πάγωσαν τα χαμόγελα,
γίνανε γκρίζα και με χαιρετούν
ακίνητα απ’ το γυαλιστερό χαρτί.

κα. πα.