ΘΕΑ ΚΡΙΤΙΚΟΥ




31 Μαΐου 2014

παρουσίαση βιβλίου

ανάρτηση

 κα. πα.  


-----------------------------------------------------------------------

 



ΘΕΑΤΡΟ










Το ιστορικό της Θεατρικής Ομάδας της ΟΤΟΕ στην πράξη



Η Θεατρική Ομάδα της ΟΤΟΕ δημιουργήθηκε το 2004. Τα έργα που έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα είναι: «Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία» (Ροζέ Βιτράκ), «Φαλακρή τραγουδίστρια (Ευγένιου Ιονέσκο), «Τελετή» (Παύλου Μάτεσι),«Μήδεια» (Μποστ), «Ράφτης κυριών» (Ζωρζ Φεντώ), «Τραπεζαρία» (Α. Ρ. Γκέρνυ,«Φιλουμένα Μαρτουράνο» (Εντουάρντο ντε Φιλίππο), «Πίστη, Αγάπη,Ελπίδα», (Έντεν φον Χορβατ), «Η Εβραία» (Μπέρτολτ Μπρεχτ) και φέτος «Ευαίσθητη ισορροπία»(Έντουαρντ Άλμπι).
Φωτογραφίες από παραστάσεις





 

Ευχαριστώ την Μίνα Δάλκα για την αμέριστη βοήθειά της. 
κα.πα. 







================================





ΘΕΑΤΡΟ

Τετάρτη 23 Απριλίου 2014



ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΕΝΟΧΩΝ


Κείμενο: Κυριακή Δημάκη

Σκηνοθεσία: Στέλιος Γούτης

Στο Θέατρο Βικτώρια (Μαγνησίας 5 από Γ' Σεπτεμβρίου 119)

Από την Τρίτη 29 Απριλίου 2014

Και κάθε Δευτέρα, Τρίτη & Τετάρτη στις 21:00

Για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων


Παίζουν οι ηθοποιοί:

Κωνσταντίνος Ζαμπάρας,

Μαίρη Χάγια,

Χρήστος Καπενής,

Αδαμαντία Θεοφιλάκου,

Στέλιος Γούτης

κα.πα.





---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------




                      παρουσίαση  βιβλίου 




ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΣΥΜΒΑΝΤΩΝ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΑΘΗΝΩΝ 1943-1945

Έρευνα, εισαγωγή, σχολιασμός: Ζήσιμος Χ. Συνοδινός


Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα 2014


395 σελ. με 70 α/μ εικόνες


ISBN 978-960-250-596-0


Τιμή 20,00 €


Στο βιβλιοπωλείο του ΜΙΕΤ 18,00 €



Το Ημερολόγιον Συμβάντων είναι ένα μικρό ημιεπίσημο «κατάστιχο» του Κεντρικού Καταστήματος της Τράπεζας Αθηνών, που καλύπτει το χρονικό διάστημα από 2 Απριλίου 1943 μέχρι 12 Δεκεμβρίου 1947. Το τετράδιο αυτό, που ανακαλύφθηκε πρόσφατα σε φωριαμό του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης, αποτελεί αξιόλογο ντοκουμέντο της εποχής του για όσα διαδραματίζονται στον χώρο των τραπεζών, αφού αναφέρεται στα πιο κρίσιμα και τόσο πυκνά σε γεγονότα χρόνια της Κατοχής και της Αντίστασης. Ο άγνωστος συντάκτης του, όπως ακριβώς οι παλαιοί χρονικογράφοι, καταχωρίζει με λιτό αλλά συστηματικό τρόπο, με αυστηρή υπηρεσιακή, ψυχρή, θα λέγαμε, λογική, χωρίς ιδιαίτερους σχολιασμούς, συναισθηματισμούς ή κριτική διάθεση, όσα γεγονότα θεωρεί σπουδαία στη λειτουργία του Κεντρικού Καταστήματος της Τράπεζας Αθηνών, στη ζωή και τη δράση του προσωπικού της: νέες εργασίες, ενέργειες της διοίκησης, εορτασμούς εθνικών επετείων, κοινωνικές εκδηλώσεις κ.λπ. Κυρίως όμως αφηγείται, και αυτό είναι το σημαντικότερο, τις κινητοποιήσεις και τους αγώνες του προσωπικού για την επιβίωση, τις σκληρές συνθήκες ζωής και την καταπίεση που υφίστατο από τους ξένους κατακτητές και τους ντόπιους συνεργάτες τους, τις συλλήψεις και απολύσεις από τις φυλακές των δραστήριων αντιστασιακών στελεχών, το γενικότερο πνεύμα της αντίστασης. Η εισαγωγή που έγραψε ο Ζήσιμος Χ. Συνοδινός εντάσσει τα γεγονότα που καταγράφονται στο Ημερολόγιον στο ιστορικό, πολιτικό και κοινωνικοοικονομικό τους πλαίσιο. Ο εκτενής σχολιασμός κατά ημερομηνία εγγραφής διευρύνει την πληροφόρηση που δίνουν οι λιτές καταγραφές του Ημερολογίου, παρέχοντας περισσότερα ιστορικά στοιχεία από αρχειακές πηγές. Η πληροφόρηση διανθίζεται και με αποσπάσματα από εκδομένα ημερολόγια και μαρτυρίες που αποδίδουν ανάγλυφα το κλίμα της εποχής.

                                                                       
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα 

Ο Ζήσιμος Χ. Συνοδινός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1958 και σπούδασε νομικά και ιστορία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε στην Εθνική Τράπεζα για πάνω από 35 χρόνια (1978-2013), τα περισσότερα στο Ιστορικό Αρχείο της Εθνικής Τράπεζας (ΙΑ/ΕΤΕ) ως ανώτερο στέλεχος. Έχει ασχοληθεί με την οργάνωση και επεξεργασία αρχείων –κυρίως ιδιωτικών, πολιτικών, τραπεζικών, επιχειρήσεων– και με θέματα νεοελληνικής φιλολογίας, ιστορίας και αρχειονομίας. Συνεργάτης επιστημονικών και φιλολογικών περιοδικών, έχει δημοσιεύσει αυτοτελείς εργασίες και άρθρα σε διάφορα έντυπα (Περίπλους, Καθημερινή, Ελευθεροτυπία, Επτανησιακά Φύλλα, Αρχειακά Νέα, Μανδραγόρας, Ιστορία Εικονογραφημένη, Πολιτιστική του ΣΥΕΤΕ κ.ά.), καθώς και κείμενά του σε εκδόσεις της Εθνικής Τράπεζας, του ΙΑ/ΕΤΕ και της Ελληνικής Αρχειακής Εταιρείας, της οποίας έχει χρηματίσει και πρόεδρος.




-------------.......................-----------------------..........................--------

                             θεατρο

Μια παράσταση που πρέπει να δείτε!


            Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος              
Άρθουρ Μίλλερ Το τίμημα 
Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών
νέο ΥΠΕΡΩΟ
Μετάφραση: Αδαμίδου, Ειρήνη
Σκηνοθεσία: Καλλιάνη, Άσπα
Σκηνικά: Γεωργίου, Γιώργος
Κοστούμια: Γεωργίου, Γιώργος
Μουσική: Μελισσινός, Γιώργος
Φωτισμοί: Φρέντζος, Γιώργος
  Βοηθός σκηνοθέτη: Αναστασίου, Ελένη

Ηθοποιοί 

Σταύρος Ζαλμάς 

Στέλλα Καζάζη 

Αλέξανδρος Μούκανος 

Χρήστος Σιμαρδάνης 

 







1 σχόλιο:

myxiesskepseis.blogspot.com είπε...

ΤΟ ΣΤΡΩΜΑ

Ένα χειμωνιάτικο βράδυ, που βούλιαζα στη σπιτική θαλπωρή, ήρθαν και με πήραν. Περασμένα μεσάνυχτα. Λίγο πριν παραδοθώ στη χαλάρωση του ύπνου δύο ντερέκια με άρπαξαν σαν φτερό. Στο σκοτάδι δεν διέκρινα πρόσωπα, μόνο ένοιωσα τα κόκκαλα μου να τρίζουν από την ανεξάντλητα συντονισμένη επιβολή της δύναμή τους.
Σιγά, φώναξα. Δεν μου έδωσαν σημασία.
Αφήστε με, αντιστάθηκα κάνοντας υπέρτατη προσπάθεια ν απαγκιστρωθώ. Ένα τίναγμα κατάφερα. Τα θεριά με ακινητοποίησαν ακαριαία. Πόνεσα πολύ.
Στο διάβολο, γαμώ την τύχη μου. Αντιστέκεται κιόλας. Κοίτα πως γραπώνεται στις προεξοχές των τοίχων. Κράτα καλά, ρε μαλάκα. Μπόχα σκέτη το σκατόπραμα.
Ήρεμα! Παρακάλεσα. Δεν θα αντισταθώ, θα σας ακολουθήσω οικειοθελώς. Μόνο, πέστε μου που με πάτε;
Ακούστηκε ένα αδιάφορο «δεν χωράμε στο ασανσέρ» και με συνοπτικές διαδικασίες τέσσερις χούφτες σαν φτυάρια με πέταξαν στις σκάλες. Απελπίστηκα. Το σώμα μου διέγραψε καθοδική καμπύλη τροχιά, παρέκαμψε πέντε σκαλοπάτια, και έσκασε στο κεφαλόσκαλο. Έκτοτε, με κάθε άγγιγμα του μαρμάρου ο κορμός μου λύγιζε χωρίς αντίσταση. Και αυτοί οι δύο άκαμπτοι, ο ένας να με τραβά και ο άλλος να με σπρώχνει. Στο τελευταίο σκαλοπάτι κατέρρευσα. Δεν ένοιωθα τις πλάτες μου. Τα χέρια μου κρέμονταν σαν λάστιχα ξεχειλωμένα. Πόδια δεν είχα, μόνο δύο χαλαρωμένα ελατήρια, που ταλαντεύονταν αιωρούμενα αναζητώντας σταθερή θέση ανάμεσα στα αραιά σωματίδια του αέρα. Είχα παραδοθεί.
Με έσυραν στο δρόμο σαν σακί και ένοιωσα τη λασπωμένη άσφαλτο να γλιστράει κάτω από το πονεμένο κορμί μου. Μια μάζα τα σωθικά μου ξεχύνονταν με κάθε σύρσιμο που ξέσκιζε τις σάρκες μου. Το στραγγιγμένο κουφάρι μου πάλευε με τη σήψη που επιφέρει η συνεχής τριβή και η σύνθλιψη. Κι όσο δέρμα είχε απομείνει πάνω του εξέπεμπε την αποφορά της αδρεναλίνης, από τους ξέχειλους πόρους του.
Έλεος, ψέλλισα και έχασα τις αισθήσεις μου.
Όταν συνήλθα, ακολουθούσα τη νεκρική μου πομπή χωρίς πόνο και απορίες. Έβλεπα τέσσερα μπράτσα να μεταφέρουν τη ζωή μου χωρίς σεβασμό στα σκουπίδια και ήθελα να προλάβω να την ξεφυλλίσω μπροστά τους. Να τους πω πως είχα βιώσει άπειρες εναλλαγές συναισθημάτων. Είχα γνωρίσει τον έρωτα έτσι, που ούτε στην πιο ανείπωτη φαντασία τους δεν θα μπορούσαν να ελπίσουν. Είχα εισπράξει τόση συντροφικότητα, αγάπη και αφοσίωση, που μου έφταναν για ζωές ολόκληρες. Είχα κρατήσει μυστικά και κρύψει ψέματα. Είχα σιωπήσει για να σώσω υπολείψεις και εγωισμούς. Είχα καταστρώσει σχέδια και χαράξει πορείες και είχα κρατήσει τα μάτια μου κλειστά μπροστά σε ζήλιες, εκβιασμούς και φοβέρες. Είχα γευτεί χαρά γεννήσεων, κλάματα χωρισμών και πίκρες θανάτων. Είχα δει τον κύκλο της ζωής να περιστρέφεται ολόγιομος μπροστά στα μάτια μου. Τόσα πράγματα που δύο αδιάφορα εκτελεστικά όργανα δεν θα γνώριζαν ποτέ. Όμως δεν μίλησα. Και να μιλούσα δεν θα μου έδιναν σημασία. Στο κάτω – κάτω ποιος αδαής αμύητος θα πίστευε ένα στρώμα;

*

Ο ήχος παρατεταμένου σκισίματος με ξύπνησε από βαθύ θάνατο. Ο σκύλος μου έκανε απεγνωσμένες προσπάθειες να με συνεφέρει. Πρέπει να ήπια πολύ εχθές το βράδυ. Είμαι στον τέταρτο καφέ και ακόμα δεν σιγουρεύτηκα αν στα όνειρα τα στρώματα μπορούν να αφηγούνται. Όπως και να έχει σήμερα θα ψάξω για καινούργιο στρώμα. Δεν αντέχω να ξανακοιμηθώ στο ίδιο.