Άτιτλο

Ξερνάει η υποκρισία το φιλί της

πιο πριν κι απ’ του Ιούδα την ανάγκη.

Των ραγισμένων εκμαγείων οι ασπασμοί

μαζί με των Ερμών τις κεφαλές

της παρακμής το χώμα προσκυνάνε.

Όσο του Αλκιβιάδη οι κραυγές

θα προσποιούνται θείο έρωτα

και των ανθρώπων οι ψυχές

τις ψευδαισθήσεις θα καρφώνουν

στον τοίχο της ματαιότητας

δεν θα είναι ήρεμος

ο ύπνος των παιδιών.