από το όξος της προσμονής μου

αξιότιμοι ταραξίες

συμπαθείς κατήγοροι

καταπιεσμένοι υπερασπιστές

ανοργασμικοί επιβήτορες

καθηλωμένων συνειδήσεων

απινιδωτές μιας κάστας

εκφυλισμένων παθήσεων

οι φτέρνες μου σκίζονται

από τον πόθο να πετάξουν

ν’ αφήσουν πίσω τους

το χρόνο και την αίσθηση

πως πάλεψαν στο περίπου

συκοφαντημένοι

αποκλειστικά ένοχοι

μ’ εξαίσια προνόμια

ευνοημένοι

καταδικασμένοι

στον άθλιο μύθο

της επιβίωσης

μεγαλόψυχοι αρνητές

ετοιμοθάνατης αξίας

τρύγησα τη ζωή μου

έθαψα νεκρούς

και ξεκίνησα

να γευθώ το θάνατο

μου αρκεί

μια φέτα σταρένιο ψωμί

να σφουγγίσω το λάδι

που οξειδώνεται

από τον ιδρώτα

της νεκρής σάρκας μου