Επιστροφή από την Τροία

Κουρασμένος από αγάπες υστερόβουλες

κι ανάξιες θυσίες, πατάω στη γη

των παιδικών μου χρόνων.

Κατέκτησα τον πόνο και τη χαρά μαζί.

Ξεχάστηκα σ’ αναζητήσεις στείρες,

χόρτασα λόγια θεϊκά κι ανίερες πράξεις.

Φοβήθηκα την τύχη του Πάτροκλου

μετά την ταφή του Σαρπηδόνα.

Σιωπώ στις ανάγκες

που δεσμεύουν τις σάρκες μου.

Αδιάφορος στη δόξα που με κυκλώνει

πλένω τα μάτια μου με δάκρυα παιδικά

και ψάχνω ήσυχα σκοτάδια.

Δεν ζωγραφίζεται η ανάσα μου με χρώματα,

ξεθύμανε στης Τροίας τα ερείπια.

Μετά από χρόνια επέστρεψα

από πόλεμο σε άγνωστη πατρίδα.

Ελπίδα μου η μυρουδιά φρεσκοπλυμένου ρούχου.  

Μοναδική ευχή μου η σιωπή της μοναξιάς.

Αναρτήθηκε από την Κατερίνα Παναγιωτοπούλου

7 Ιουνίου 2014