Μεθεόρτια 

Η αναπόληση είναι δύσκολο πράγμα ένα τραύμα που σε πονάει σαν να δίνεις αδιέξοδες εξετάσεις κι ακόμα πιο βαρύ σαν να περιμένεις αποτελέσματα που θ' αργήσουν να βγουν ένα πράγμα βαθύ σαν ερωτηματικό διαρκείας τύπου θα ζήσω γιατρέ μου ή θα με μπήξουν στο χώμα.

     Κι ακόμα χειρότερη είναι εκείνη η αναπόληση που έχεις μέσα σου να σου τρώει τα έντερα και να μη χορταίνει να θες να τη σπρώξεις να χαθεί στ' απορρίμματα και να σου ξεφεύγει κι όταν παραιτείσαι ν' ανεβαίνει χορτάτη μέχρι την ανάσα σου να σε πνίγει και να την καταπίνεις κι ύστερα να νιώθεις σαν να σε πήρε και σε σήκωσε ένα πράγμα σαν αέρας λυπητερός και χαρούμενος μαζί λες και δεν την έχεις καταπιεί.

     Αυτή σε κάνει κάθε Πάσχα να ξυπνάς με τον καπνό στα ρουθούνια το τσούξιμο στα μάτια και τον γνωστό πονοκέφαλο που χρειάστηκαν χρόνια για να καταλάβεις την αιτία του κι ας μη την παραδέχεσαι όταν αναπολείς σαν να μην βλέπεις του αθώους διάκους να στριφογυρίζουν στη σούβλα ούτε ν' ακούς τον ήχο των κουδουνιών πριν αλλάξουν ιδιοκτήτη για ένα χρόνο ούτε τις προτροπές να μη φοβάσαι το χάρο και πίνεις άλλο ένα γιατί τον φοβάσαι και θα τον φοβάσαι αφού έτσι έμαθες το έθιμο πάνω απ' όλα κι ας μη το αντέχεις Χριστέ μου να σταυρώνεσαι σαν άνθρωπος κάθε χρόνο κι ας είσαι πνιγμένος σε ξένα νερά διαμελισμένος από βόμβες ερευνητών πολεμικής τεχνολογίας μεταλλαγμένος από τους δυνατούς του κόσμου δηλητηριασμένος ανάμεσα σ' αυτούς που περισσεύουν.

    Όσο το σκέφτομαι νιώθω και τη δική μου ανάσα να περισσεύει και από τους Καλούς και από τους Κακούς αυτού του κόσμου γιατί εγώ παιδιόθεν ανήκω στους Ανάμεσα σ' εκείνους που δεν αγαπούσαν το Πάσχα γιατί μ' απόδιωχνε από το κρεβάτι μου για να κοιμηθεί η υποχρέωση του ετήσιου μουσαφίρη που δεν την ξανάβλεπα στη ζωή μου. Γιατί δεν άντεχα τον καπνό τον ήλιο και τη φωτογραφημένη απελπισία των σφαγίων με τις γλώσσες έξω ούτε τις βακχικές κλαγγές συντονισμού της σούβλας με τον πάσσαλο κι έψαχνα αιτίες για τιμωρία που θα μου στερούσε την τιμή να γυρίσω το αρνί στο λάκκο.

     Κι ακόμα μετά από τόσα χρόνια διφορούμενα αισθάνομαι. Ικανοποίηση που μεγάλωσα και δεν μου επιβάλλεται η αποδοχή της χαράς των σφαγίων και θλίψη γιατί επαληθεύτηκε η μάνα μου που μου έλεγε πως θα γεράσω και μυαλό δεν θα βάλω.

      

   Καλή από-ανα-κατά-σταση.