η προσμονή

μιλάει με παραβολές

φυτεύει εικόνες

στα βλέμματα

ανάβει την αγρύπνια

ελπίδες στάζει

υψώνει σιωπές

σ’ ανίερες σκέψεις

να κρατηθεί θέλει

κι οι μνήμες τρίβονται

σαν τα ξερά χορτάρια