Δεκαπενταύγουστος 

Σ’ ένα πιάτο δυο σαρδέλες

καλαμάρι τρεις ροδέλες,

δυο ντομάτες, λίγο αγγούρι

κα τζατζίκι για το γούρι.

Μαγαζί της παραλίας

και αρίστης πελατείας

ήρθε η καταστηματάρχης

και τους το ’παιξε νομάρχης.

Είστε ευχαριστημένοι;

Κοντοστάθηκε η καημένη

περιμένοντας ν’ ακούσει

ευγενείας ουρά και μούσι.

Την κοιτάξαν μ’ απορία.

Ας μην κάνω φασαρία,

σκέφτηκε ο καθείς μονάχος

κι αποφάσισε σαν βράχος

να σταθεί της ευπρεπείας,

της καλής οικογενείας

γόνος, με κληρονομιά του

τη μεγάλη ευγένειά του.

Όταν ήρθε η τρομάρα

μια γεμάτη πενηντάρα

να ανοίξει τα φτερά της

για να πάει στον κουμπαρά της,

της κυράς ντε, που δυο ψάρια

κι άλλα τρία καλαμάρια

τα χρεώνει -δυο κομμάτια-

σαν της Παναγιάς τα μάτια,

τηνε πιάνουν απ’ το γένι:

Θα σου βγει ξινό το  μέλι

και τα λόγια τα μεγάλα

αν δεν φέρεις και τα άλλα.

Τι να κάνει η καημένη;

Έτριψε λίγο το γένι

και διόρθωσε το πάθος.

Είπε: έγινε από λάθος.