Τελεία

Λέω ν’ αφήσουμε, αργά στο χώμα,

μια κουκίδα που τελεία θα την πούμε,

και πάνω της το δάχτυλο ακουμπώντας

ν’ αρχίσουμε τη χάραξη ενός κύκλου.

Κι ίσως, δεμένοι στον πυρήνα που μας έλκει

κι ακολουθώντας την πορεία του άξονά μας,

αλήθεια καταφέρουμε να δούμε, από μέσα,

μέχρι τις άκρες του να ενώσει ο κύκλος.   

Αυτή η οδυνηρή περιστροφή μας

θα μοιάζει πιο πολύ στην καταδίκη,

που νιώθουν όσοι ζουν στιγματισμένοι,

άδικα, λόγω της δικής μας κρίσης.

Κι αν μέσα απ’ τη ζαλάδα ξεμυτίσουν

ελεύθερες και καθαρές οι σκέψεις

ίσως βρεθεί ο τρόπος να σωθούμε

πριν να μας λιώσουνε τα όρια του κύκλου

ή πριν βουλιάξουμε στο λάκκο,

που τα πόδια μας ανοίγουν,

πατώντας πάνω στην τελεία.