....

Πρώτη μέρα

Την πρώτη της ζωής του, ανήμερα,

λάσπη από το κρυφό ποτάμι

πλησίασε, παρηκμασμένα τρεμάμενη,

τ’ αποσιωπητικά της σκέψης του.

Ένα πένθος σώπασε πάνω του  

σαν φρίκη  γλιτσερό, σαν φθόνος,

ίδιο με τον κανόνα του θανάτου.

Εκεί, ξάφνου μία λάμψη

του ανοιγόκλεισε τα μάτια,

δυο σταγόνες κύλισαν

στο μέτωπό του

κι ήταν σαν να τον δρόσισαν

εκατομμύρια καλοκαίρια.