αίμα

νόμισα πως θα έφταναν

σαράντα μέρες μόνο

να ξεκολλήσει  το  βαρύ

το μαύρο από τη σάρκα

να μη βαρύνει πιότερο

εκείνη που η ψυχή της

από τη γη χωρίστηκε

άδικα το ευχήθηκα

αυτή η σκιά που λείπει

δικό μου αίμα φόραγε

κι ότι απόμεινε απ’ αυτό

δεν θα τη φέρει πίσω

κα.πα.