Μοναξιά

Η μοναξιά είναι που στέλνει τα κλωνάρια στο ποτάμι

να τα δέρνει το νερό στα βράχια της κοίτης.

Μοναξιά είναι τ’ απόβλητα και τα νεκρά πουλιά

που αποκοιμίζει η θάλασσα με το αλάτι της.

Μοναξιά είναι η βάρδια στο τιμόνι του πλοίου

κι η αρρώστια που ακάλεστη μονοπωλεί ανάσες.

Μοναξιά ο φίλος που πλησιάσει μ’ ανοίκεια οικειότητα.

Μοναξιά κι η καταναγκαστική σιωπή μπροστά στο αίνιγμα.

Ιερή οφειλή η νηφάλια μέθη Της παρουσίας.

Σ’ αυτούς τους μικρόψυχους καιρούς,

απ’ όπου κι αν κοιτάξεις τη γη,

η μοναξιά περισσεύει.

                                                                      κα. πα.